Screening!!

Ook vandaag weer een erg spannende dag! Vandaag was namelijk de screening in Hilversum!

Al rond 7 uur zaten we in de auto want we wilde erg goed voorbereid zijn op als er iets tegen zou zitten in het verkeer. Zonder te stoppen kwamen we om 8:30 aan bij de kliniek. We waren veel te vroeg haha.De kliniek zag eruit als een natuurgebied met hangars erop. Echter bleek dat het vroeger een sanatorium was en in het gedeelte waar wij werden opgevangen lagen vroeger de mensen met TBC.

De eerste afspraak was pas om 9:00. We hebben dus in de wachtkamer kunnen wachten. Ook mijn lotgenootje kwam binnen met haar man en we hebben nog even gezellig kunnen kletsen.

Ik werd als eerste meegenomen naar de verpleegkundige voor het meten en wegen en wat vragen te beantwoorden. Ook mocht ik via de PC een vragenlijst doorlopen. 

Na dit alles had ik mijn eerste screeningsgesprek met de dieetiste. Ze heeft alles bekeken en ook mijn dagboek met alles erop en eraan. Natuurlijk kwamen er tranen. Maar dat is ook niet zo gek. Ze zei echter na het gesprekje al meteen dat ze me ziet als een Last Resort iemand. Dat houdt in dat je iemand bent die al alles geprobeerd heeft en zonder resultaat en dit echt ziet als het laatste wat er nog is. Mijn eerste JA heb ik dus binnen!

Op richting de bewegingsdeskundige. Daar moest ik een fietstest doen en een gesprekje voeren. Mijn beweging is goed alleen zou het intensief moeten zijn in plaats van wandelen en fietsen. Ik vind dat allemaal wel prima hoor maar mijn overgewicht staat het gewoon in de weg. Heb de beste man laten zien hoe ik fiets. Ik moet steeds mijn buik tillen bij elke trap die ik doe en dan zit het dus gewoon allemaal in de weg en ben ik veel sneller moe dan ik zou willen. Meneer reageerde hier een beetje snauwerig op van: "wie heeft er hier nu voor gestudeert?"Nou ja zeg! Dus heb hem even verteld dat niet iedereen volgens de boekjes is. Conclussie: twijfelachtig of ik een JA of een NEE ga krijgen van hem.

Daarna was de psychologe aan de beurt. Dus ook weer de nodige traantjes omdat we het ook over Lynn hebben gehad. De psych hamerde er steeds op dat ik echt geen tijd ga hebben voor een traject daar want met Lynn is het veel te druk. Heb ook deze dame maar even verteld dat ik mezelf ook belangrijk vind en dat ik veel beter voor Lynn kan zorgen als ik er zelf ook beter in mijn vel zit.

En toen het laatste met de arts. Dat stelde niet veel voor en was meer even lichamelijk onderzoek en verder de bloeddruk meten. Wonder boven wonder was die dus goed! 130-90 dus ik was tevreden en de arts ook. 

Nu dus tot minimaal eind september wachten met wat het gaat worden en hoe en wat dus ben erg benieuwd! De spanning is om te snijden en houden we er dus ook zeker in!

Duimt iedereen met me mee voor een positief advies??